Pojezierze Suwalskie jest położone na północnowschodnich krańcach Pojezierza Mazurskiego. Obszar ten ma ciekawą budowę geologiczną, bowiem morena główna stadium zlodowacenia bałtyckiego została po kryta moreną stadium pomorskiego. Stąd też wytworzył się na tym terenie cały zespół ciekawych form krajobrazu morenowego. Najwyższym wzniesieniem jest tu more nowy stożek Krzemieniucha (289 m n.p.m.). Liczne jeziora rynnowe o dużych głębokościach, w malowniczo po łożonym krajobrazie, dodają dużo uroku tej części Pojezierza. Do najgłębszych jezior w Polsce należy zaliczyć jezioro Hańcza — 108 m głębokości. Pojezierze Suwalskie jest krainą rolniczą, tylko w części południowo wschodniej zalesioną. Szczególnie malownicze są wzgórza sięgające ponad 240 m n.p.m. i porośnięte lasami. Największym miastem są tu Suwałki, położone w doli nie Czarnej Hańczy, która jest interesującym szlakiem turystyki wodnej.Z ciekawszych rezerwatów utworzonych na tym ob szarze należy wymienić: Rezerwat wodno-torfowiskowy „Tobółinka” o pow. 4,32 ha, Leśnictwo Wilkokuk, Nadleśnictwo Pomorze, gromada Giby, powiat sejneński, województwo białostockie. Rezerwat utworzono w celu zachowania jeziora dy stroficznego z pływającymi wyspami torfowców. W skład rezerwatu wchodzi jeziorko śródleśne pod nazwą „To bolinka”, o powierzchni 2,54 ha, oraz okalający je pas boru bagiennego. Brzegi jeziorka pokryte są kożuchem torfowym zbudowanym z torfowców. Po tafli wodnej pły wają wyspy torfowców. Rezerwat bobrowy „Ostoja bobrów Stary Folwark” o pow. 120 ha, Nadleśnictwo Wigry, gromada Stary Folwark, powiat suwalski, województwo białostockie. Rezerwat utworzono w celu ochrony ginącego w Pols ce gatunku bobra europejskiego. Rezerwat obejmuje ujś cie Czarnej Hańczy oraz Zatokę Harcerską jeziora Wi gry. Na terenie tym są trzy żeremia bobrowe, w których bytuje około 15 sztuk bobrów. Rezerwat bobrowy ,,0 stoją bobrów Marycha” o pow. 208,71 ha, Nadleśnictwo Wigry, gromada Krasnopol, powiat sejneński, województwo białostockie. Rezerwat utworzono w celu ochrony ginącego w Polsce gatunku bobra europejskiego. Obiekt ten obejmuje odcinek rzeki Marycha (Czarna) od miejscowości Muro wany Most do miejscowości Michnowce, wraz z przyległymi drzewostanami. Na terenie tym bytuje około 20 sztuk bobrów, żyjących w norach. Rezerwat bobrowy„Bobruczek” o pow. 0,90 ha, gromada Smolany, powiat sejneński, województwo białostockie. Rezerwat przedstawia maleńkie jeziorko, gdzie żyje około 8 sztuk bobrów. Jeziorko o brzegach trudno dostępnych, porośniętych łozą i olszą czarną, połączone jest wąskim rowem z jeziorem Boksze. Rezerwat geologiczno morfologiczny „Jezioro Hańcza” o pow. 305,9 ha, Nadleśnictwo Puńsk, gromada Pawłówka Nowa, powiat suwalski, województwo białostockie. Rezerwat utworzono ze względów naukowych i dydak tycznych oraz z powodu wybitnych walorów krajobrazowych jeziora, ciekawego z punktu widzenia geomorfologicznego i limnologicznego. Rezerwatem objęte jest ca łe jezioro Hańcza, o długości 4535 m i szerokości 1175 m, którego maksymalna głębokość wynosi 108 m, a średni ca 42 m. Stawia to Hańczę w rzędzie głębszych jezior Europy, a na niżu północnoeuropejskim jest ono najgłębsze. Położone w okolicy pagórkowatej, o brzegach kamienistych i bardzo urozmaiconych. Należy do typu jezior oligotroficznych o dużej przezroczystości i twardym dnie, przypomina typowe jeziora wysokogórskie. Rezerwat archeologiczny pod nazwą „Cmentarzysko Jaćwingów” o pow. 4,12 ha, Leśnictwo Białorogi, Nadleśnictwo Wigry, Gro mada Prudriszki, powiat suwalski, województwo białostockie. Rezerwat utworzono w celu zachowania, zewzglądów naukowych i dydaktycznych, boru świeżego wraz z Cmentarzyskiem Jaćwingów. Rezerwat porośnięty jest sosną i świerkiem w wieku około 100 lat, o luźnym zwar ciu, a na 60%Cmentarzysko jest cennym obiektem badań archeologicznych nad okresem rzymskim na Suwalszczyźnie.Rezerwat faunistyczny „Oświn” (Siedmiu Wysp) o pow. 999,48 ha, Leśnictwo Jeziory, Nad leśnictwo Srokowo, gromada Srokowo, powiat kętrzyński, województwo olsztyńskie. W skład rezerwatu wchodzi jezioro o pow. 356,76 ha, nieużytki i bagna o pow. 592 ha i lasy liściaste o pow. 50,72 ha. Na dużych połaciach lustra wody brak jest roślinności naczyniowej, w innych — chociaż istnieje — jest jej jednak znikoma ilość. Występuje tu właściwie tylko rogatek sztywny, nieco grążeli i nenufarów. Roślinność wynurzona rozwija się bardzo bujnie, zajmując duże przestrzenie. Jest ona reprezentowana głównie przez trzcinę pospolitą. Poza tym spotyka się oczeret jeziorny, pałkę szeroko i wąskolistną, mannę jadalną, jeżogłówkę gałęzistą; trzcina pospolita szczególnie silnie rozwija się w zachodniej części północno-wschodniej od nogi jeziora i przy południowym brzegu, zarastając zwarcie duże przestrzenie. Te dogodne warunki sprzyja ją dużemu nasileniu wylęgu ptactwa wodnego i błotne go. Dotychczas stwierdzono występowanie tam ponad 110 gatunków ptaków lęgowych. Spośród nich należy wymienić, już do rzadkości należącego wśród naszej ornitofauny, ślepowrona. W lesie, opodal rezerwatu, gnieździ się orzeł bielik, który bardzo często zalatuje na te reny chronione. W miejscach niedostępnych gnieździ się żuraw oraz łabędź niemy. Poza tym w literaturze z okresu międzywojennego jest wzmianka o tym, że na obszarze rezerwatu żyje żółw błotny oraz norka. W okresie jesiennych i wiosennych przelotów rezerwat jest odwiedzany przez rzesze ptactwa przelotne
go, wśród którego spotyka się stada dzikich gęsi, liczące
nieraz około 4000 sztuk.