Z uwagi na swoje walory turystyczno-krajoznawcze woj. białostockie stanowi jeden z bardziej atrakcyjnych obszarów kraju. Składa się na to szereg czynników, z których na pierwszym miejscu wymienić należy obfi­tość terenów leśnych, w tym dwie puszcze: Białowieską i Knyszyńską. Lasy przedstawiają bowiem nie tylko ogromną wartość gospodarczą, lecz także wdzięczne two­rzywo dla malarzy, rzeźbiarzy i fotografików, a ze wzglę­du na swoje właściwości rekreacyjne cieszą się szczegól­nym zainteresowaniem turystów.

Puszcza Białowieska posiadająca najlepiej zachowane na Niżu Europejskim fragmenty zbliżone do lasów pierwot­nych, jest obiektem zainteresowań naukowców z wielu krajów, a także wielkim laboratorium przyrody. Wystę­puje tutaj bogate zróżnicowanie drzew i siedlisk, przy czym stosunkowo wysoki jest średni wiek drzew. W puszczy żyje około 11.000 gatunków zwierząt, w tym 200 chronionych. Spośród około 56 gatunków ssaków wyróż­nia się „król puszczy”-żubr. Obecnie ponad 300 tych potężnych zwierząt żyje na wolności. Ptaków jest 228 gatunków, gadów tylko 7 gatunków, 12 gatunków pła­zów i 24 gatunki ryb. Na terenie puszczy zarejestrowa­no ponad 600 pomników przyrody.
Niezwykle bogaty jest świat roślinny. Około 40% wszystkich zespołów roślinnych Polski występuje w Pusz­czy Białowieskiej. Dla wielu z nich puszcza jest granicą zasięgu występowania. Spośród różnorodnych roślin w puszczy rośnie 900 gatunków roślin naczyniowych oraz 1000 gatunków grzybów. Najbardziej eksponowanym fragmentem puszczy jest Rezerwat Ścisły BPN. Ruch tu­rystyczny na terenie puszczy koncentruje się w Biało­wieży, Hajnówce, Narewce. W granicach Polski znajdu­je się zach. część puszczy o pow. 58 tys. ha.

Puszcza Knyszyńska to duży kompleks leśny, rozciąga­jący się na pn. wschód od Białegostoku. Zajmuje 900 km2. Jest to część dawnej puszczy zwanej Grodzieńską, której poszczególne fragmenty od pobliskich miejscowo­ści nazywano puszczami: Malawicką, Odelską, Supraśl-ską, Błudowską. Puszcza nieomal przylega do granic miasta Białegostoku, a także Zabłudowa, Supraśla, Kny­szyna, znajduje się w pobliżu Wasilkowa i Sokółki. Drzewostan puszczy składa się przeważnie z sosny i świerka 70% , a także brzozy, dębu, olszy, grabu, osi­ki, jesionu. Najbardziej okazałe sosny dochodzą do 40 m wysokości a świerki nawet do 50 m. Puszcza Knyszyńska stanowi dogodny teren wypraw turystycznych, przy czym ruch turystyczny koncentruje się w Wasilkowie, Supra­ślu, Sokółce.
Oprócz lasów wykorzystywane są również dla wypo­czynku płynące przez teren województwa białostockiego rzeki. Poza kąpieliskami, terenami rekreacyjnymi, pla­żami, istnieją tutaj duże możliwości rozwoju wędkar­stwa, organizowane są również bardzo atrakcyjne spły­wy kajakowe. Miejscowości położone nad rzekami posia­dają znaczne walory krajobrazowe oraz turystyczne. Do nich należy zaliczyć region nadbużański z pięknie poło­żonymi na prawym wysokim brzegu Bugu — Mielni­kiem i Drohiczynem, dolinę rzeki Supraśl z miastem Su­praślem, Tykocin nad Narwią i in. Gruba i trwała po­krywa śnieżna oraz deniwelacje terenu dochodzące do około 80 m, umożliwiają uprawianie narciarstwa nizin­nego Supraśl, Królowy Most, Mielnik .
W wielu miejscowościach woj. białostockiego są cenne zabytki dawnego budownictwa. Słynne są z nich takie miejscowości jak: Drohiczyn, Supraśl, Siemiatycze, Tyko­cin, Bielsk Podlaski, Choroszcz i in. Również w Białym­stoku znajduje się kilka ciekawych obiektów zabytko­wych.
Do tego należy dodać, że mimo postępującego procesu uprzemysłowienia woj. białostockie zachowało czyste po­wietrze i stosunkowo dużo czystych wód.
Dostępność komunikacyjna woj. białostockiego jest dobra. Białystok położony jest na przecięciu wielu waż­nych linii kolejowych i dróg kołowych. Tędy przebie­ga międzynarodowa linia kolejowa Leningrad-Berlin. In­na linia biegnąca z Warszawy na Pojezierze Suwalsko–Augustowskie przechodzi również przez Białystok. Spo­śród dróg kołowych należy wymienić biegnącą z zacho­du na wschód szosę E-12