Regiony turystyczne

Regiony turystyczne

Pojezierze Wałeckie stanowi jednostkę geograficzną po­łożoną między dolną Gwdą i Drawą, w północno-zachod­niej części województwa. Rozległe kompleksy leśne, często lasów liściastych i mieszanych, szereg dużych jezior, uroz­maicona rzeźba terenu stanowią o dużej atrakcyjności tego regionu. Jest on doskonałym terenem dla uprawiania tu­rystyki pieszej i kolarskiej, a także nadaje się na dłuższe pobyty wczasowe. Atrakcję innego rodzaju stanowią liczne miejsca upamiętnione walkami żołnierzy I Armii Wojska Polskiego w 1945 r. o przełamanie Wału Pomorskiego. Zabytków jest na Pojezierzu Wałeckim niewiele. Centrum turystycznym Pojezierza jest Wałcz, dogodnymi punkta­mi wypadowymi do wędrówek po Pojezierzu są także Człopa i Tuczno, położone przy zachodnim jego skraju oraz Jastrowie położone na skraju wschodnim.Okolice Złotowa, zwane też Ziemią Złotowską lub Złotowszczyzną to region posiadający wiele pamiątek zwią­zanych z heroiczną postawą patriotyczną ludności polskiej i jej walką z naciskiem germanizacyjnym. Złotów, Zakrze­wo, Święta, Buczek Wielki, Kleszczyna, Sławianowo i wiele innych miejscowości posiada bogatą historię obrazującą działalność polonijną sprzed pięćdziesięciu i więcej lat. Ziemia Złotowska posiada kilka cennych zabytków archi­tektury, a pięknem krajobrazu wyróżniają się okolice Kiełpina w północnej części regionu , gdzie położone jest najwyższe wzniesienie woj. pilskiego — Brzuchowa Góra o wysokości 208 m n.p.m. oraz otoczenie jeż. Borówno koło Kujanu. Najdogodniejszymi punktami wyjścia dla wycieczek po Złotowszczyźnie są Złotów, Krajenka oraz Jastrowie.Chodzież uważana jest za najładniej położone miasto Wielkopolski. Wysokie wzgórza, jeziora, lasy o urozmai­conym drzewostanie decydują o dużej atrakcyjności tego regionu, często określanego mianem Szwajcarii Chodzieskiej. Jest to stosunkowo niewielki obszar obramowany od północy doliną Noteci, od południa płaskimi polami zandrowymi. Chodzież posiada dobrze rozbudowaną bazę turystyczną — dom wycieczkowy, hotel, liczne restauracje, kąpieliska, gęstą sieć szlaków — umożliwiającą odbywa­nie turystycznych eskapad zarówno latem jak i zimą. Piesze wędrówki w rejonie Gontyńca — najwyższego wzniesienia okolic Chodzieży — należą do najciekawszych nie tylko w Pilskiem, ale i w całej Wielkopolsce.W odróżnieniu od poprzednich regionów o atrakcyjności okolic Wągrowca decydują w głównej mierze zabytki architektury. Znajdują się one m. in. w Gołańczy ruiny zamku gotyckiego , Łeknie gotycki kościół , Tarnowie Pałuckim cenny drewniany kościół z XVII wieku , Srebr­nej Górze klasycystyczny dwór , Wągrowcu gotycki i barokowy kościół , Siernikach klasycystyczny zespół pałacowy . Okolice Wągrowca stanowią część ciekawego m. in. pod względem etnograficznym regionu Pałuk. Sam Wągrowiec jest też miejscowością o dobrych warunkach rekreacyjnych. Miasto położone na skraju lasów, nad pięknym jeziorem posiada bogatą bazę turystyczną. W; rol­niczym krajobrazie dalszych okolic miasta urozmaicenie stanowią liczne jeziora.Podobnie jak do okolic Chodzieży, również do okolic Czarnkowa przylgnęło określenie „Szwajcarii”. Na nie­wielkim obszarze w trójkącie między miejscowościami: Czarnkowem, Lubaszem i Gorajem spotkać można nie­zwykłe bogactwo form krajobrazowych. Stroma krawędź doliny Noteci, wysokie wzgórza morenowe o prawie urwis­tych stokach, głębokie doliny sprawiają, że niektóre z pej­zaży czarnkowskich przypominają widoki podgórskie. W Czarnkowie znajdują się rzadko spotykane na nizinach urządzenia sportowe: tor saneczkowy oraz skocznia nar­ciarska. Cenne zabytki architektury sakralnej położone są w Czarnkowie i Lubaszu. W lasach na północ od Gora­ju, na skarpie doliny Noteci wznosi się neorenesansowy zamek z pocz. XX w. W Lubaszu znajduje się ośrodek wczasowy nad Jez. Dużym. Turystyczną penetrację „Szwaj­carii” ułatwiają szlaki znakowane, z których najciekaw­szym jest szlak niebieski z Goraju Zamku do Czarnkowa.Puszcza Notecka stanowi potężny kompleks leśny porasta­jący wydmowy obszar Międzyrzecza Warciańsko-Noteckie-go. Lasy Puszczy zajmują powierzchnię ok. 130 tys. ha. Ciągną się na przestrzeni ok. 100 km od Obornik na wscho­dzie, po Santok oraz Skwierzynę na zachodzie i położono są na terenie województw pilskiego, poznańskiego i gorzow­skiego. W Puszczy występują różne rodzaje wydm: wałowe po­przeczne o układzie północ-południe , podłużne i parabo­liczne o wierzchołkach zwróconych w kierunku wschod­nim . Najbardziej typowy obszar wydmowy rozciąga się na wysokości Międzychodu i Wronek, gdzie przeważają wydmy poprzeczne z zagiętymi ku zachodowi końcami — tworząc skomplikowany labirynt wzgórz i dolin. Wysokość ich wynosi średnio 20 m, często jednak dochodzi do 30 m, osiągając kulminację na Wielkiej Sowie — 42 m wyso­kości względnej 93 m n.p.m. . Z wyższych wzniesień wydmowych, na których często stoją wieże obserwacyjne ochrony przeciwpożarowej, rozciągają się piękne widoki na bezmiar pofałdowanych lasów Puszczy. Jednogatunkowe lasy Puszczy Noteckiej bardzo podatne na zniszczenie przez szkodniki, zostały nieomal całkowicie zrujnowane przez gąsienice sówki choinówki w latach 1922—1924. Obecnie większość lasów Puszczy stanowią drzewostany sosnowe ok. 50-letnie. Lasów liściastych jest 6 %>, głównie na pobrzeżu, nad wodami. Wędrówka drogami Puszczy Noteckiej, choć może nieco monotonna, posiada wiele specyficznego uroku. Szczegól­nie godna polecenia jest jesienią, gdy przy drogach kwit­ną wrzosy, a lasy obfitują w grzyby. W województwie pilskim dogodnymi punktami wypado­wymi w lasy Puszczy Noteckiej są od północy Lubasz, Wieleń , Miały a od południa Wronki. Przez centrum Pu­szczy wiedzie niebieski szlak turystyczny z Goraju przez Miały, Marylin do Sierakowa.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.