Rezerwat „Pióropusznikowy Jar”

Rezerwat „Pióropusznikowy Jar"

Rezerwat „Pióropusznikowy Jar” o pow. 37,78 ha, Leśnictwo Brzozowo, Nadleśnictwo Ka dyny, gromada Pogrodzie, powiat elbląski, województwo gdańskie. Rezerwat utworzono w celu zachowania pięknego fragmentu lasu mieszanego i łęgu z bogatym stanowiskiem pióropusznika strusiego. Rezerwat przedstawia głęboką dolinę erozyjną, przez którą przepływa strumyk. Na stromych zboczach doliny występuje przeważnie buk ze znaczną domieszką świerka. Dno doliny porasta las łęgowy, składający się z wiązu górskiego, jesionu, buka i graba. Przeciętny wiek drzewostanu wynosi około 120 lat. W podszyciu występuje dość licznie leszczyna, trzmielina brodawkowata, wiąz górski i wawrzynek wilczełyko. W runie najczęściej spotykanymi roślinami są: pióropusznik strusi, dzwonek szerokolistny, tojad dzióbaty, podagrycznik pospolity, czyściec leśny, czosnaczek pospolity, przytulią czepna, marzanka wonna, kuklik pospolity, kopytnik pospolity, fiołek błotny i inne, oraz liczne mchy. Rezerwat torfowiskowy „Cielętnik” pow. 3,38 ha, położony wśród łąk PGR Cielętnik, gro mada Braniewo, powiat braniewski, województwo olsztyńskie. Rezerwat utworzono w celu zachowania na terenie Po jezierza Mazurskiego jednego z największych skupień brzozy niskiej. Teren rezerwatu jest fragmentem torfowiska pierwotnego, którego obszar był zawarty w obszarze Braniewo-Frombork-Zalew Wiślany-wieś Nowa Pasłęka-rzeka Pasłęka-Braniewo. Torfowisko to w przeszłości podlegało silnym zabiegom melioracyjnym rolnym. Występująca w rezerwacie brzoza niska stanowi niewątpliwie pozostałość po dawnym torfowisku niskim, ‚ a może nawet przejściowym. Obecny stan szaty roślinnej nie pozwala nawet na powierzchowne zrekonstruowanie jej składu pierwotnego. Brzoza niska występuje tu w postaci krzewów dorastających do 2,2 m wysokości. Najczęściej spotykane krzewy mają wysokość od 0,7 do 1 m. Wykonane zdjęcia fitosocjologiczne wykazują obecność ponad 40 gatunków roślin kwiatowych. Zwraca uwagę mała liczba właściwych roślin błotnych i torfowiskowych, tak charakterystycznych dla zbiorowisk brzozy niskiej w innych regionach Polski. Pojawia ją się natomiast mezofity, co dowodzi szybkiego proce su osuszania i lądowienia. Za pospolitą w rezerwacie uważać można tylko wiązówkę błotną, w dalszym otoczeniu rdest wężownik i siedmiopalecznik błotny. Nie stwierdzono tu natomiast skrzypu bagiennego, bobrka trójlistkowego, komonicy błotnej i innych podawanych przez Wodziczkę jako pospolitych na wielkopolskich stanowiskach brzozy niskiej. W towarzystwie brzozy niskiej występują tu: wierzba szara, wierzba pięciopręcikowa, kruszyna pospolita oraz bardzo rzadko spoty kana wierzba śniada. Rezerwat bobrowy „Dębiny” o pow. 1740 ha, nadleśnictwo Słobity i Zaporowo, powiat pasłęcki i braniewski, województwo olsztyńskie. Rezerwat został utworzony dla ochrony żyjących tam bobrów europejskich. Bobry założyły tutaj żeremia na rozlewiskach i łąkach przybrzeżnych rzeki Pasłęki, pokrytych obficie roślinnością łąkową i błotną. W czasie wiosny, latem i w jesieni mają przeto tutaj pokarmu pod do statkiem. W obrębie żeremi bobrowych wyróżniamy zbiorowiska roślin łąk przybrzeżnych, błotnych i oczeretów, roślin kwiatowych o liściach pływających i kwiatowych o liściach zanurzonych w wodzie. W dużej ilości występują rośliny chętnie zjadane przez bobry, a mianowicie: strzałka wodna, żabieniec babka wodna, łączeń baldaszkowy, bobrek trójlistkowy oraz kilka gatunków turzyc. Nieco głębiej, wzdłuż brzegów, ciągnie się pas oczeretów, złożony z trzciny pospolitej, oczeretu jeziornego, pałki szerokolistnej i pałki wąskolistnej. Z roślin o liściach pływających występują grzybienie białe, grą żel żółty oraz rdestnica pływająca, rzadziej rdest ziemno wodny. Stosunkowo mało spotyka się tu zarośli wierzbowych i osikowych. W związku z tym zachodzi konieczność zakładania w rezerwacie plantacji osiki, gdyż w drzewostanach otaczających rezerwat gatunki drzew liściastych, przydatnych na pokarm dla bobrów, występują w niedużej tylko ilości. Według danych Okręgowe go Zarządu Lasów Państwowych, liczba bobrów w tym rezerwacie wynosi około 40 sztuk żyjących w pięciu że remiach. Rezerwat faunistyczny „Kąty Rybackie” o pow. 10,79 ha, Leśnictwo Zatoka, Nadleśnictwo Stegna, gromada Sztutowo, powiat Nowy Dwór Gdański, województwo gdańskie. Rezerwat został utworzony w celu ochrony miejsc lęgowych kormoranów i czapli siwej. Teren rezerwatu pagórkowaty, porośnięty drzewostanem sosnowym w wie ku około 150 lat. Runo charakterystyczne dla boru sos nowego, świeżego. Kormorany i czaple siwe gnieżdżą się w kolonii liczącej ponad 100 gniazd. Drzewa, na których gnieżdżą się kormorany, są obumarłe. Rezerwat faunistyczny „Jezioro D r u z n o” o pow. 1520,43 ha, położony na Żuławach Wiślanych, powiat elbląski, województwo gdańskie. Jezioro Druzno należy do jezior zalewowych o prze ciętnej głębokości 0,75-0,80 m. Przyjmuje ono wody przy pomocy wolno płynących strug Sikorzynki, Wierzbowej, Wąskiej, Elżki, Tyny oraz Kanału Elbląskiego. Jedynym zaś odpływem wód z jeziora jest rzeczka Elbląż ka, mająca swe ujście w Zalewie Wiślanym. Jezioro Druzno w obecnym stanie podlega silnemu zarastaniu. Wody jeziora, poza wyżej wymienionymi pasmami czystego lustra, są zarośnięte bogatym zestawem roślin, z których na powierzchni przeważa grążel żółty, następnym składnikiem są grzybienie białe i liczne skupienia bardzo rzadkiego w Polsce grzybieńczyka wodnego. Duże przestrzenie zajmuje rogatek sztywny i wywłócznik okółkowy. Na wschodnim brzegu jeziora panuje niepodzielnie osoka aloesowata. Na zewnątrz pasma trzcin występują: kielisznik zaroślowy, wietlica samicza, tarczyca pospolita, karbieniec pospolity, sadziec konopiasty, starzec bagienny i wspierająca się na krzewach łozy psianka słodkogórz. Z całokształtu wegetacji roślinnej Druzna można wyodrębnić cztery ciaśniejsze biotopy (Karczewski, 1953).Biotop młodych trzęsaw: najbardziej gęste, rozległe pola trzcinowe, mające na przedpolu skupienia grążeli i grzybieni oraz pałki wąskolistnej. Tutaj występują ptaki: wąsatka, brzęczka, łabędź niemy, kaczka podgorzałka, kaczka czernica, perkozrdzawoszyi.Biotop starych trzęsaw przylegających do jeziora. Trzęsawy osiadłe na mule, zalane większą część roku wodą, z licznymi kępami łozy na wzniesieniach. Nieliczne zbiorowiska wysokich turzyc w prześwietleniach i skupiska pałki szerokolistnej z ptakami: dziwonią, remizem, bąkiem, wodnikiem, kureczką nakrapianą.Biotop złożony z zarośli drzew i krzewów, a poło żony bliżej stałego lądu. Występuje tutaj olsza czarna, wierzba biała, liczne prześwietlenia opanowane przez zbiorowiska wysokich turzyc z silniejszym zakrzewie niem wzdłuż kanałów odsiąkowych. Siedliska ptaków: śwjerszczaka, podróżniczka, żurawia. Ten ostatni na gra nicy starych i młodych trzęsaw. Biotop zatok opanowanych niepodzielnie przez oso kę aloesowatą. W przedpolu rozległe łany grzybieni i grążeli, w zapleczu głębokie trzęsawy z ptakami mewą małą i perkozem zausznikiem. Na terenie rezerwatu zaobserwowano 63 gatunki gnieżdżących się ptaków. Ponadto na jezioro zalatują licznie ptaki nie gnieżdżące się tu, a przybywające w celu żerowania lub schronienia się, oraz ptaki przelotne, lecące dalej na południe. Z rzadkich ptaków gnieżdżą się tu: ślepowron, remiz, wąsatka. Rezerwat jest położony na szlaku turystyki wodnej, wzwiąku z czym liczne rzesze ptactwa wodnego i błotnego budzą zrozumiałe zainteresowanie turystów.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.