Wieś w północnej części województwa, 8 km na wschód od Okonka, licząca ok. 550 mieszkańców. Do 1972 r. była najmniejszym miastem w Polsce i jednym z najmniej­szych w Europie. Położona na niewielkiej śródleśnej en­klawie, w dolinie Gwdy i wpadających tutaj jej dopły­wów: Dobrzynki i Chrząstowej oraz Czarnej. Szosa T-83 Elbląg—Wałcz oraz szosy do Złotowa i Okonka. W XIII wieku istniał tu gród pomorski, który wraz z przy­ległą doń wioską należał do kasztelanii szczycieńskiej. W XIV wieku przez Lędyczek poprowadzono nową drogę handlowo-strategiczną, tzw. drogę margrabiów z Branden­burgii do Malborka. W 1945 r. Lędyczek powrócił do Pol­ski. Nastąpiło to po gwałtownych walkach i przełamaniu oporu hitlerowców. Miasto poniosło w tych walkach ogromne straty. Obecnie rozwój Lędyczka związany może być z jego naturalnymi warunkami do turystyki i wypo­czynku. Wieś otoczona jest ze wszystkich stron lasami Puszczy nad Gwdą. Są to przeważnie monokulturowe bory sosnowe i tylko w dolinach rzek spotkać można drzewostan bar­dziej zróżnicowany. Jesienią lasy obfitują w grzyby. Czy­ste wody Gwdy i jej dopływów obfitują w ryby m.in. pstrągi i lipienie. Lędyczek jest dobrym punktem wyj­ścia do wycieczek pieszych po okolicy m.in. do Kiełpina, Podgajów, Okonka. PKS — przystanek, m.in. linie do Człuchowa, Piły, Szcze­cinka, Złotowa. Restauracja „Liliput”, ul. Wolności, tel. 20, kat IV, 60 miejsc. Kemping WOSiR nad Gwdą, pole namiotowe, tel. 12-19, 70 miejsc w domkach, 100 na polu namiotowym. LUBASZ-Duża wieś położona w paśmie pagórków morenowych, 8 km na południe od Czarnkowa. Z okolicznymi wzgórza­mi posiadającymi lokalne nazwy: Babica, Biesiadki, Kras­na Góra związane są liczne legendy. Nad Jez. Dużym 42 ha znajduje się ośrodek kempingowy: domki, pole namiotowe, kąpielisko, restauracja. Według dawnych hi­potez miała tu istnieć rzymska faktoria na jednym z od­gałęzień szlaku bursztynowego. Niedaleko stacji kolejo­wej znajduje się park o założeniu krajobrazowym z XVIII wieku z bogatym drzewostanem i licznymi pomnikami przyrody. W parku wznosi się klasycystyczny pałac, zbudowany w XVI wieku, przerabiany w XVIII wieku i pocz. XX wie­ku. Obecnie w pałacu zlokalizowano stylową restaurację i hotel prowadzone przez PGR. Nad jeziorem grodzisko wczesnośredniowieczne. Ciekawym obiektem zabytkowym jest kościół późnobarokowy z poł. XVIII wieku, posiada­jący ładne, stylowe wnętrze. W kościele polichromia prof. W. Taranczewskiego z 1936 r. i portrety z XVIII wieku. Na przykościelnym cmentarzu groby: powstańców wiel­kopolskich, W. Raczyńskiego jednego z przywódców Po­wstania Wielkopolskiego w rejonie nadnoteckim i B. Paszyńskiego wybitnego leśnika . Dzwonnica w stylu go­tyku angielskiego, zbudowana w 1856 r. We wsi znajduje się: ośrodek wczasów FWP, fabryka dywanów i PGR. Znakowany szlak turystyczny, zielony, wiedzie do Obrzyc­ka i Czarnkowa. 7 km na południe od Lubasza, przy szo­sie do Pniew, wznosi się pomnik upamiętniający polskich i radzieckich zwiadowców zrzuconych w 1944 r. na spa­dochronach w Puszczy Noteckiej. ŁOBŻENICA-Miasto na Wysoczyźnie Krajeńskiej, nad rzeką Łobżonką. Leży przy rozwidleniu szosy z Wyrzyska do Więcborka i Debrzna. 2600 mieszkańców. Stanowi zaplecze handlowe i usługowe dla rolniczej okolicy. Prawa miejskie od XIV wieku. Dzięki rozwojowi handlu miasto bogaciło się i rozbudowywało, tak, że w XVI wieku stało się najwięk­szym miastem Krajny. W tym czasie stanowiło też znacz­ny ośrodek dysydentów. Pamiątką po dawnym rozwoju miasta i powstaniu tzw. nowego miasta jest plan urbani­styczny z dwoma rynkami — starym dziś pl. Wolności i nowym pl. Zwycięstwa . Przy obu rynkach i sąsiednich ulicach szereg ładnych, starych domów z końca XVIII i XIX wieku, m.in. o konstrukcji szachulcowej. W domu przy ul. 1 Maja 17 mieści się Izba Pamięci gromadząca głównie eksponaty związane z dziejami miasta. Murowa­ny kościół w stylu późnogotyckim wzniesiono w XV—XVI wieku, przebudowano go w XVII i XVIII wieku. Obecnie w większości ma formy barokowe. Na cmentarzu pomnik 1 zbiorowa mogiła ofiar terroru hitlerowskiego. W sąsiedz­twie groby żołnierzy Armii Radzieckiej poległych w wal­kach o Łobżenicę w 1945 r. Okolice Łobżenicy pagórkowate, ku południowi bezleśne, od północy urozmaicone większymi lasami. 2 km na północny zachód od Łobżenicy leży osada Górka Klasztorna. Znajduje się tam barokowy klasztor i kościół pobernardyński, będący miejscem odpustowym. Obecny barokowy kompleks kościoła i klasztoru zbudowany został w końcu XVII wieku. Wnętrze kościoła utrzymane w stylu barokowym i rokokowym. Na obszernym przykościelnym dziedzińcu dwie neogotyckie kaplice oraz kaplica „nad studzienką”. Na południe od kościoła rozciąga się niewielki las z prze­stojami starych dębów — pomników przyrody oraz piękną, czterorzędową aleją lipową. 7 km na wschód od Łobżenicy rozlewa się Jez. Sławianowskie — duże, rynnowe jezioro 320 ha o bezleśnych brze­gach. Do 1939 r. przebiegała nim granica polsko-niemiecka ustanowiona Traktatem Wersalskim. Przy północnym brzegu jeziora wieś Sławianowo.