Duża miejscowość położona nad rzeka Supraśl, na skraju lasów Puszczy Knyszyńskiej. Poprzednia nazwa „Niezbudka”.
Miejscowość ta była już znana od 1567 r. Wymieniano ją również w późniejszych dokumentach z 1707 i 1789 r., jako ośrodek dóbr. Założycielem fabrycznej osady pod nazwą Michałowo, tak nazwanej od nazwiska jej właści­ciela, był w 1832 r. Seweryn Michałowski. Już w 1860 r. znajdowały się tutaj 4 fabryki sukna i flaneli. Kolejnym właścicielem Michałowa na początku XX w. był baron Engelhard. W 1879 r. byłv w Michałowie już 43 drobne fabryki włókiennicze. Wtedy z rozwojem przemysłu ro­sła liczebnie klasa robotnicza. Szczególne nasilenie walk klasowych organizowanych w Michałowie przypadło na lata międzywojenne. Rejon KPZB skupiał w Michałowie 5 aktywnych komórek partyjnych, rozwijał także działal­ność komitet gminny „Hromady”. W okresie okupacji hitlerowskiej mieszkańcy Michałowa wzięli udział w ruchu poru, udzielając pomocy działającym w pobliżu oddziałom partyzanckim. Obecnie w Michałowie znaj­dują się: Oddział Białostockich Zakładów Przemysłu Wełnianego, młyn, PGR.MIELNIK-Wieś położona na wysokim, prawym brzegu Bugu. w odległości 16 km od Siemiatycz, na skraju lasów. Nazwa pochodząca prawdopodobnie od młynów pracujących przed wiekami w tej miejscowości, lub od kredy miełu .
Początkami Mielnik sięga X lub XI w., kiedy to po­stępowało tędy nad Bugiem osadnictwo ruskie. Z uwagi na swoje położenie nad rzeką będącą ważnym szlakiem handlowym oraz na pograniczu polsko-rusko-jaćwieskim port i gród mielnicki przechodziły często z rąk do rąk, stając się kolejno własnością Rusi, Litwy, Mazowsza. W 1341 r. założono tutaj parafię prawosławną i zbudo­wano cerkiew. Katolicki kościół parafialny ufundował ks. Witold w 1420 r. Prawa miejskie otrzymał Mielnik w 1440 r. od księcia płockiego Bolesława IV. W 1501 r. odbył się w Mielniku zjazd panów polskich i litewskich znany pod nazwą unii mielnickiej, kiedy to wielki książę litewski Aleksander przekazał znaczne uprawnienia se­natowi. W 1506 r. nastąpiło spotkanie w Mielniku wiel­kiego księcia Zygmunta z posłami polskimi proszącymi go o przyjęcie wyboru na tron polski. W 1655 r. Mielnik został spalony przez Szwedów i już nigdy nie osiągnął dawnej świetności. W okresie międzywojennym zapo­czątkowano w Mielniku eksploatację złóż kredy syste­mem odkrywkowym. W 1934 r. utrata praw miejskich.
W czasie okupacji hitlerowskiej Mielnik i jego okolice poniosły znaczne straty. Aktywnie działało antyfaszy­stowskie podziemie, składające się przeważnie z byłych działaczy KPZB. Wyzwolenie nastąpiło 22 VII 1944 r. przez wojska radzieckie wchodzące w skład 1 Frontu Białoruskiego.
Obecnie Mielnik liczy około 1300 mieszkańców, jest pięknie położoną wsią letniskową, w niedalekiej przysz­łości stanie się uzdrowiskiem. Obiektem godnym obej­rzenia jest wzgórze, dawne grodzisko, na którym wzno­sił się zamek mielnicki. Obecnie na szczycie są ruiny kaplicy-pomnika Aleksandra Newskiego. Po przeciwnej stronie Bugu, we wsi Zabuże, ślady osady z X—XI w.
U podnóża wzgórza zamkowego ruiny kościoła gotyc­kiego z XV w., zniszczonego podczas I wojny. Cerkiew prawosławna z 1825 roku, pięknie usytuowana wśród drzew, o pięciu kopułach. Wewnątrz interesujące ikony. Dużą atrakcją jest odkrywkowa kopalnia kredy. Na pn. od Mielnika znajduje się 2 km Góra Uszeście 205 m n.p.m. Na południowych jej zboczach spotyka się roślin­ność ciepłolubną tzw. pontyjską.

MOŃKI-Miasto położone przy drodze nr 190 i linii kolejowej Białystok—Ełk, w odległości 40 km od Białegostoku, li­czy ponad 5.500 mieszkańców.
Mońki nazywane niegdyś Moniki, powstały jako zaścia­nek szlachecki, który otrzymał w 1535 r. Mikołaj Kaczo­rowski. Rozwój tej miejscowości nastąpił po zbudowa­niu linii kolejowej Białystok—Grajewo w 1873 r. oraz stacji kolejowej w 1881 r. W dn. 3 X 1943 r. partyzanci spowodowali na stacji zderzenie pociągów, wiele wago­nów z niemieckim sprzętem wojskowym uległo zniszcze­niu. Po wyzwoleniu na miejscu wsi wyrosło nowoczesne miasto z ładnymi gmachami użyteczności publicznej, szkołami, szpitalem oraz nowoczesną mleczarnią. Mońki w 1965 r. uzyskały prawa miejskie.
Zabytków nie ma. Na niewielkim wzniesieniu za torami kolejowymi neobarokowy kościół z 1929 r.