NIEMIRÓW
Wieś położona na prawym brzegu Bugu w pobliżu la­sów stanowiących resztki dawnej Puszczy Mielnickiej. Poprzednia nazwa — Niwice.
Pierwsze wzmianki historyczne pochodzą z 1495 r. Od 1548 r. w posiadaniu Stanisława Niemiry z Ostromęczy-na, na mocy nadania dokonanego przez Zygmunta Augu­sta. Jego wnuk, również Stanisław, około 1616 r. loko­wał miasto, które od jego nazwiska wzięło swoją obecną nazwę. W latach 1795—1807 mieściła się w Niemirowie
komora celna na granicy zaborów pruskiego i rosyjskie­go. W 1662 r. liczył tylko 88 mieszkańców po zniszcze­niach jakim uległ po najeździe szwedzkim. W 1774 r. na prośbę ówczesnego właściciela Michała Czartoryskiego, kanclerza litewskiego, Niemirów uzyskał od Stanisława Augusta przywielej na 2 targi tygodniowo i 2 jarmarki rocznie. Mieszkańcy miasta brali czynny udział w po­wstaniu styczniowym. Niemirów został zniszczony w 1941 r. następnie ponownie w 1944 r. Po II wojnie świa­towej utracił prawa miejskie.
Warto zobaczyć średniowieczne grodzisko nad Bugiem zwane Górą Zamkową cmentarzysko z grobami w ob­stawie kamiennej .
Kościół klasycystyczny z 1755 r. ufundowany został przez ks. Michała Czartoryskiego. Wnętrze pełne światła, ściany zdobią stiukowe płaskorzeźby, z których zwraca uwagę „Chrzest w Jordanie”, znajdujący się nad chrzciel­nicą. Ołtarze również stiukowe.

NAREW-Wieś położona na wzniesieniu 140 m n.p.m. między bagnistymi dolinami, na lewym brzegu rzeki, od której wzięła swą nazwę, przy drodze prowadzącej z Białego­stoku do Hajnówki.
Z istniejących w pobliżu grodzisk i kurhanów można wnioskować, że pierwotna osada u przeprawy przez Na­rew istniała tutaj już w średniowieczu. Prowadziły tędy szlaki handlowe z Mazowsza i Brześcia przez Puszczę Błudowską i Kryńską do Grodna i Wilna, przez Puszczę Jałowską do Mińska i Moskwy. Był tu dwór w. ks. li­tewskich. Miasto zostało założone w 1514 r. przez Ol­brachta Gasztołda, starostę narewskiego, na polecenie króla Zygmunta Starego. Z 1529 r. pochodzi ponowienie lokacji i przywilej wolnego spławu rzeką drewna i to­warów oraz pobieranie opłat od spławianych towarów. Potwierdzenia już nadanych przywilejów oraz nadanie nowych było dziełem królów Zygmunta Augusta i Ste­fana Batorego. W 1560 r. w okolicy Narwi wydobywano rudę żelazną. Od początków XVII w. Narew była siedzibą królewskiego starostwa. W 1574 r. F. Massalski ufundo­wał w Narwi klasztor Woźniesieński. Pierwszy most na Narwi polecił zbudować Jan Kazimierz w 1650 r.
W 1767 r. Stanisław August Poniatowski wydał zarzą­dzenie zabraniające mieszkańcom wyrębu drewna w la­sach i spławiania go, co w rezultacie doprowadziło do ruiny mieszkańców. W okresie międzywojennym Narew była jednym z ośrodków działalności „Hromady”. Pod­czas okupacji hitlerowcy wywieźli z Narwi około 400 osób narodowości żydowskiej do Treblinki i tam wymor­dowali. Obecnie w Narwi znajduje się kilka drobnych zakładów pracy, PGR, placówka Instytutu Metereologii i Gospodarki Wodnej.
Kościół z 1528 r., gruntownie przebudowany w 1755 r. przez biskupa Riaucour, drewniany, z fasadą ozdobioną dwiema wieżyczkami. Wewnątrz renesansowy obraz z XVI w., rzeźby z XVII w. oraz częściowo barokowe wy­posażenie z XVIII w.
Cerkiew prawosławna, drewniana, na planie krzyża greckiego, z wieżą i kopułą. Wewnątrz interesujące iko­ny. Na cmentarzu prawosławnym drewniana kaplica z XVIII w., wewnątrz ikona Chrystusa przykład malar­stwa cerkiewnego z XVII w.

NAREWKA-Wieś letniskowa pięknie położona nad rzeczką Narew­ką, lewym dopływem Narwi, wśród okazałych lasów Puszczy Ludzkiej, znajdującej się na zach. od tej wsi i Puszczy Białowieskiej, od wsch. i pd. Narewka liczy obecnie około 1.000 mieszkańców.
Wieś została założona przez zasadzce Tomasza Wydrę około 1639 roku. Mieszkańcy zajmowali się wytopem że­laza z rudy darniowej. W 1777 r. Stanisław August Po­niatowski ufundował w Narewce kościół katolicki. Nieco później w 1794 r. wzniesiono cerkiew prawosławną. W 1885 r. były w Narewce 2 cerkwie prawosławne i sy­nagoga żydowska. Kościół katolicki najpierw w 1866 r. zamieniono na cerkiew, w 1890 zupełnie rozebrano.
W okresie międzywojennym w Narewce były drobne zakłady przemysłowe: terpentyniarnia, tartak, młyn, huta szkła.
W połowie 1941 r. żandarmi niemieccy zamordowali 6 działaczy komunistycznych, następnie rozstrzelali koło wsi Zabłotczyzna wszystkich mężczyzn narodowości ży­dowskiej około 300 , natomiast kobiety i dzieci żydow­skie 421 osób popędzili do getta w Prużanach, po czym wraz z mieszkańcami tego getta wywiezione zostały do obozu zagłady w Treblince. Mieszkańcy Narewki udzie­lali pomocy oddziałom partyzanckim działającym w oko­licznych lasach.
Obecnie Narewka jest wsią letniskową.
Cerkiew prawosławna z XVIII w. z kopułą i wieżą. Warto też zobaczyć pomnik na rynku, upamiętniający zamordowanych działaczy.