NIEMIRÓW
Wieś położona na prawym brzegu Bugu w pobliżu lasów stanowiących resztki dawnej Puszczy Mielnickiej. Poprzednia nazwa — Niwice.
Pierwsze wzmianki historyczne pochodzą z 1495 r. Od 1548 r. w posiadaniu Stanisława Niemiry z Ostromęczy-na, na mocy nadania dokonanego przez Zygmunta Augusta. Jego wnuk, również Stanisław, około 1616 r. lokował miasto, które od jego nazwiska wzięło swoją obecną nazwę. W latach 1795—1807 mieściła się w Niemirowie
komora celna na granicy zaborów pruskiego i rosyjskiego. W 1662 r. liczył tylko 88 mieszkańców po zniszczeniach jakim uległ po najeździe szwedzkim. W 1774 r. na prośbę ówczesnego właściciela Michała Czartoryskiego, kanclerza litewskiego, Niemirów uzyskał od Stanisława Augusta przywielej na 2 targi tygodniowo i 2 jarmarki rocznie. Mieszkańcy miasta brali czynny udział w powstaniu styczniowym. Niemirów został zniszczony w 1941 r. następnie ponownie w 1944 r. Po II wojnie światowej utracił prawa miejskie.
Warto zobaczyć średniowieczne grodzisko nad Bugiem zwane Górą Zamkową cmentarzysko z grobami w obstawie kamiennej .
Kościół klasycystyczny z 1755 r. ufundowany został przez ks. Michała Czartoryskiego. Wnętrze pełne światła, ściany zdobią stiukowe płaskorzeźby, z których zwraca uwagę „Chrzest w Jordanie”, znajdujący się nad chrzcielnicą. Ołtarze również stiukowe.
NAREW-Wieś położona na wzniesieniu 140 m n.p.m. między bagnistymi dolinami, na lewym brzegu rzeki, od której wzięła swą nazwę, przy drodze prowadzącej z Białegostoku do Hajnówki.
Z istniejących w pobliżu grodzisk i kurhanów można wnioskować, że pierwotna osada u przeprawy przez Narew istniała tutaj już w średniowieczu. Prowadziły tędy szlaki handlowe z Mazowsza i Brześcia przez Puszczę Błudowską i Kryńską do Grodna i Wilna, przez Puszczę Jałowską do Mińska i Moskwy. Był tu dwór w. ks. litewskich. Miasto zostało założone w 1514 r. przez Olbrachta Gasztołda, starostę narewskiego, na polecenie króla Zygmunta Starego. Z 1529 r. pochodzi ponowienie lokacji i przywilej wolnego spławu rzeką drewna i towarów oraz pobieranie opłat od spławianych towarów. Potwierdzenia już nadanych przywilejów oraz nadanie nowych było dziełem królów Zygmunta Augusta i Stefana Batorego. W 1560 r. w okolicy Narwi wydobywano rudę żelazną. Od początków XVII w. Narew była siedzibą królewskiego starostwa. W 1574 r. F. Massalski ufundował w Narwi klasztor Woźniesieński. Pierwszy most na Narwi polecił zbudować Jan Kazimierz w 1650 r.
W 1767 r. Stanisław August Poniatowski wydał zarządzenie zabraniające mieszkańcom wyrębu drewna w lasach i spławiania go, co w rezultacie doprowadziło do ruiny mieszkańców. W okresie międzywojennym Narew była jednym z ośrodków działalności „Hromady”. Podczas okupacji hitlerowcy wywieźli z Narwi około 400 osób narodowości żydowskiej do Treblinki i tam wymordowali. Obecnie w Narwi znajduje się kilka drobnych zakładów pracy, PGR, placówka Instytutu Metereologii i Gospodarki Wodnej.
Kościół z 1528 r., gruntownie przebudowany w 1755 r. przez biskupa Riaucour, drewniany, z fasadą ozdobioną dwiema wieżyczkami. Wewnątrz renesansowy obraz z XVI w., rzeźby z XVII w. oraz częściowo barokowe wyposażenie z XVIII w.
Cerkiew prawosławna, drewniana, na planie krzyża greckiego, z wieżą i kopułą. Wewnątrz interesujące ikony. Na cmentarzu prawosławnym drewniana kaplica z XVIII w., wewnątrz ikona Chrystusa przykład malarstwa cerkiewnego z XVII w.
NAREWKA-Wieś letniskowa pięknie położona nad rzeczką Narewką, lewym dopływem Narwi, wśród okazałych lasów Puszczy Ludzkiej, znajdującej się na zach. od tej wsi i Puszczy Białowieskiej, od wsch. i pd. Narewka liczy obecnie około 1.000 mieszkańców.
Wieś została założona przez zasadzce Tomasza Wydrę około 1639 roku. Mieszkańcy zajmowali się wytopem żelaza z rudy darniowej. W 1777 r. Stanisław August Poniatowski ufundował w Narewce kościół katolicki. Nieco później w 1794 r. wzniesiono cerkiew prawosławną. W 1885 r. były w Narewce 2 cerkwie prawosławne i synagoga żydowska. Kościół katolicki najpierw w 1866 r. zamieniono na cerkiew, w 1890 zupełnie rozebrano.
W okresie międzywojennym w Narewce były drobne zakłady przemysłowe: terpentyniarnia, tartak, młyn, huta szkła.
W połowie 1941 r. żandarmi niemieccy zamordowali 6 działaczy komunistycznych, następnie rozstrzelali koło wsi Zabłotczyzna wszystkich mężczyzn narodowości żydowskiej około 300 , natomiast kobiety i dzieci żydowskie 421 osób popędzili do getta w Prużanach, po czym wraz z mieszkańcami tego getta wywiezione zostały do obozu zagłady w Treblince. Mieszkańcy Narewki udzielali pomocy oddziałom partyzanckim działającym w okolicznych lasach.
Obecnie Narewka jest wsią letniskową.
Cerkiew prawosławna z XVIII w. z kopułą i wieżą. Warto też zobaczyć pomnik na rynku, upamiętniający zamordowanych działaczy.