Rezerwat faunistyczny „Kożuchy”

Rezerwat    faunistyczny „Kożuchy"

Rezerwat faunistyczny „Kożuchy” pow. 24,84 ha, gromada Giżycko, powiat giżycki, województwo olsztyńskie. Rezerwat utworzono dla ochrony gnieżdżącego się tam ptactwa wodnego i błotnego. Jezioro Kożuchy jest otoczone łąkami, pastwiskami i gruntami ornymi należącymi do PGR Kożuchy Małe. Od strony północno-wschodniej łączy je mała struga z Jeziorem Kruklińskim. Większa część jeziora jest pokryta wysepkami o podłożu ilastotorfiastym. Jest ono na ogół płytkie i porośnięte bujną różnorodną roślinnością wodną i błotną. Zadziwia tu bogactwo roślinności, wśród której dominuje trzcina pospolita, pałka szeroko- i wąskolistna oraz tatarak. Na obszarze jeziora natrafia się na liczne pływające wysepki utworzone z plątaniny korzeni występującej tu roślinności. Między wysepkami na otwartej wodzie rozciąga się zielony łan roślin, utworzony z szorstkiej i sztywnej osoki aloesowatej i olbrzymich ilości glonów. Wysepki na pierwszy rzut oka przypominają jakieś olbrzymie kożuchy. Chodzenie po nich jest utrudnione, a w niektórych miejscach wręcz niemożliwe. Dlatego też ptaki czują się tu wyjątkowo dobrze i bezpiecznie. Kożuchy w postaci pływających wysp są pokryte turzyca mi, sitowiem oraz sporadycznie wyrasta na nich kępiasto kosaciec żółty i psianka słodkogórz. W biotopie tym żyje mewa śmieszka i tworzy olbrzymią kolonię, bodaj jedną z największych w Polsce. Liczy ona kilkanaście ty sięcy ptaków. Jest tam także kilka niewielkich kolonii rybitw. W rezerwacie Kożuchy występuje ponad 58 gatunków ptaków, a spośród nich na podkreślenie zasługują takie gatunki, jak łabędź niemy, cyraneczka, krakwa, świstun, rożeniec, głowienka, czernica, podgorzałka, gągoł krzykliwy, mewa mała i dość liczna kolonia per-koza zausznika i perkozek, zaś z sikorek — remiz. Opisywany rezerwat jest przedmiotem zainteresowania nie tylko ornitologów, lecz i botaników przeprowadzających tam badania nad zespołami roślinnymi. Dla ichtiologów rezerwat ten również może być ciekawy, gdyż do tych spokojnych miejsc, nagrzanych promieniami czerwcowego słońca, ciągną z całego jeziora ryby na tarliska, szczególnie zaś liny. Odbywają się tu akcje obrączkowania ptaków, organizowane przez ornitologów. Każda z nich pozwala na zaobrączkowanie do trzech tysięcy sztuk samych tylko mew śmieszek. Rezerwat jest cennym obiektem pozwalającym na przeprowadzanie w wa runkach naturalnych obserwacji ornitofauny przy badaniach faunistycznych, zoogeograficznych i fenologicznych.Rezerwat krajobrazowo geologiczny „F u 1 e d z k i Róg” o pow. 39,91 ha, na półwyspie Fuledzki Róg, w PGR Fuleda, gromada Giżycko, powiat giżycki, województwo olsztyńskie. Rezerwat utworzono w celu zachowania krajobrazu reliktowopolodowcowego, mającego charakter pierwotne go głazowiska. Jest ono położone w utworach moreny czołowej. Przedstawia krajobraz reliktowy z epoki lodowcowej, zachowany dotąd w stosunkowo nienaruszonym stanie z dużym nagromadzeniem głazów narzutowych. Pośród głazów spotykamy tu odłamki skał osadowych w kolorze ciemnozielonym, bogate w organiczny materiał z graptolitowych łupków z soczewkami i konkrecjami wapna. Skały te pochodzą z górnego syluru i prawdopodobnie zostały przyniesione przez lodowiec z wyspy Gotlandii na Bałtyku. Zarośla łozowe powstały przez zarastanie szuwarów nadjeziornych. W skład tych zarośli wchodzą wierzby: szara, uszata i pięciopręcikowa, kruszyna pospolita oraz pojedyncze osobniki olszy czarnej i brzozy omszonej. Zarośla łozowe są tak gęste i poplątane, że przejście przez nie wcale nie jest łatwe. W runie występuje trzcinnik lancetowaty oraz narecznica błotna, poza tym w miejscach zatapianych — psianka słodkogórz, knieć błotna, kosaciec żółty, siedmiopalecznik błotny, bobrek trójlistkowy, trzcina pospolita. Na obrzeżach i wyższych kępach rośnie chmiel zwyczajny, owijający drzewa gęstymi splotami. Oles brzozowy wy raźnie oddziela się od zarośli łozowych. W skład tego zespołu wchodzi przeważnie brzoza omszona. W podszyciu spotyka się porozrzucane krzewy wierzb. W runie przeważnie panuje narecznica błotna, a na drugim planie trzcinnik lancetowaty. Poza tym wąski pas zadrzewień wysokich, rosnących na stromych i stosunkowo wysokich brzegach jeziora, został włączony do po wierzchni chronionej. W skład zadrzewień wchodzi wierzba biała, osika, dąb szypułkowy, olsza czarna, a z krzewów: głóg jednoszyjkowy, trzmielina brodawko wata, bez czarny i bez koralowy. Dla rezerwatu charakterystyczne są głazowiska z dużymi głazami narzutowy mi. Na powierzchni głazów narzutowych widać dobrze zachowaną florę epifityczną. Dlatego też jest tu wskazane zmniejszenie masowego wypasu owiec. Poza tym są one ulubionymi miejscami jesiennych i wiosennych zlotów żurawi. Nierzadko spotyka się tam stada żurawi, liczące ponad 300 osobników.

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.