Równina Mazurska

Równina Mazurska

Równina Mazurska obejmuje północną część sandru kurpiowskiego i należy do najstarszej fazy zlodowacenia bałtyckiego. Charakterystyczną cechą krajobrazu tej części sandru są tu jeziora, różniące go od południowej części wielkiego sandru. Zachodnia część tego mezoregionu sięga po Napiwodę i jezioro Omulew, z którego ku południowi wypływa rzeka tej samej nazwy. Z bagien położonych w części południowozachodniej bierze początek rzeka Rozoga, a z jeziora Świętajno wypływa Główną rzeką odprowadzającą wody z Wielkich Jezior jest Pisa, biorąca początek z jeziora Roś; stanowi ona ważną drogę wodną dla turystyki, łączącą największe jeziora Pojezierza Mazurskiego z Wisłą. Z najpiękniejszych jezior położonych w malowniczym leśnym krajobrazie należy wymienić Jezioro Nidzkie, o długości około 19 km i 24 m głębokości. Jezioro to oraz przybrzeżne lasy projektuje się objąć rezerwatem krajobrazowym. Północno wschodnią część sandru pokrywa Puszcza Pis ka, zbudowana z lasów sosnowych i sosnowo świerkowych. Obok sosny i świerka występuje tu dąb szypułko wy, grab, lipa drobnolistna, brzoza brodawkowata oraz olsza czarna i szara. Buk i dąb bezszypułko wy rosną tu już poza swym zasięgiem. Z osobliwości przyrodniczych należy wymienić grupę starych cisów, około 10 sztuk, rosnących w Nadleśnictwie Szeroki Bór, uznanych za pomnik przyrody. Spośród jezior płytkich i zarastających na uwagę zasługuje Pogubię Wielkie z wyspą zadrzewioną, o pow. około 5 ha, i Pogubię Małe. Na jeziorach tych gnieżdżą się łabędzie nieme, żurawie i gęś gęgawa oraz liczne ptactwo wodne i błotne. Z ptaków chronionych gnieżdżą się w Puszczy Piskiej: orzeł przedni, orzeł bielik i puchacz oraz liczna kolonia czapli siwej.Pojezierze Ełckie położone jest pomiędzy trzema me zoregionami, granicząc od zachodu z Krainą Wielkich Jezior, od wschodu z Pojezierzem Suwalskim, a od południa z Równiną Augustowską. Obszar tej jednostki fizjograficznej jest silnie pofałdowany, z licznymi wzniesieniami; zaliczamy go do najstarszego stadium zlodowacenia bałtyckiego. Do najwyższych wzniesień należy za liczyć Górę Szeską (309 m n.p.m.), nieco niższą Tatarską Górę, kamienistą Górę Gołdapską oraz Góry Piłackie. Wzniesienia te poza Górą Gołdapską są pokryte lasami i przedstawiają malownicze krajobrazy. Zachowały się tu jeszcze znaczne powierzchnie zalesione. Do najwięk szych zwartych kompleksów należy zaliczyć wschodnią część Puszczy Boreckiej i południową część Puszczy Rominckiej. Z południowych stoków Wzgórz Szeskich płyną wody do rzeki Ełk i dalej do Narwi i Wisły. Od północy zbiera wody Gołdapa, dopływ Węgorapy Pregoły, a z części południowowschodniej zbiera wody Ros puda, dopływ Biebrzy. Największym miastem jest tu Ełk, posiadający węzeł kolejowy dla kilku kierunków ważnych dla ruchu turystycznego: Białegostoku, Szczytna, Mrągowa, Giżycka i Olecka. Położony jest nad Jeziorem Ełckim, przez które przepływa rzeka Ełk, prawy dopływ Biebrzy. Z ciekawszych rezerwatów z fragmentami pierwotnej przyrody i roślinnością zabytkową warto poznać: Rezerwat leśny „Cisowy Jar” o pow. 9 ha, Leśnictwo Cisowo, Nadleśnictwo Kowale, gromada Kowale Oleckie, powiat olecki, województwo białostockie. Rezerwat utworzono w celu zachowania ze względów naukowych i dydaktycznych fragmentu lasu liściastego z najbogatszym w północno wschodniej Polsce stanowiskiem cisa pospolitego, rosnącym na wschodnim krańcu jego naturalnego zasięgu. Rezerwat położony jest na stromych zboczach jaru porośniętego świerkiem, osiką, dębem szypułkowym, grabem, sosną, olszą czarną, klo nem zwyczajnym, lipą drobnolistna, brzozą brodawkowa tą i wiązem górskim, w wieku około 120 lat. Z roślin chronionych poza cisem występuje wawrzynek wilczełyko i podkolan biały. Ogółem na terenie rezerwatu wy stępuje ponad 200 gatunków roślin zielnych, ponadto rośnie tam 118 gatunków mszaków (17 gatunków wątrobowców i 101 gatunków mchów właściwych). Torfowców w rezerwacie brak.Rezerwat łosi „Czerwone Bagno': pow. 2172 ha, położony w miejscowości Wożnawieś, Nadleśnictwo Rajgród, powiat grajewski, województwo białostockie. Większość powierzchni rezerwatu zajmują bagniste łąki i zarośla porastające torfowiska niskie i przejściowe, tylko powierzchnię około 950 ha zajmują gruntowe bagniste lasy. Rezerwat utworzono dla ochrony naturalnego stanowiska łosi, rzadkich już w Europie zwierząt. Na terenie rezerwatu oraz przyległych lasów wyróżniono 16 zespołów roślinnych. Spośród roślin charakterystycznych dla tych zespołów na szczególną uwagę zasługują: arnika górska, sasanka łąkowa, turów ka leśna, lilia złotogłów, buławnik czerwony, orlik pospolity, pszczelnik wąskolistny, obuwik pospolity, ciemiężykbiałokwiatowy i rutewka orlikolistna. Poza tym na podkreślenie zasługuje szereg gatunków rzadkich, które są reliktami polodowcowymi, jak brzoza niska, gnidosz królewski, skalnica torfowiskowa i inne. Na te renie rezerwatu poza łosiami, których według obliczeń z 1965 r. było około 300 osobników, spotykamy również: dzika, sarnę, borsuka, wilka, lisa, kunę leśną i tchórza; poza tym występuje tu obcy cenobiont dla naszej fauny — jenot. Z ptaków można spotkać żurawia, bociana czarnego, cietrzewia, jarząbka, kulika wielkiego, szlamnika rycyka, bojownika, remiza i kwiczoła. R e z e r w a t leśny „Grzędy” o pow. 225,63 ha, Leśnictwo Grzędy, Nadleśnictwo Grajewo, gromada Woźnawieś, powiat grajewski, województwo białostockie. Rezerwat został utworzony dla zachowania lasu o charakterze pierwotnym w panującym typie grondu iskiego z przejściem do boru sosnowego i wododziale Biebrzy. W rezerwacie rośnie starodrzew iglasto liściasty w wieku ponad 160 lat. Wytworzył się na luźnych piaskach i wydmach, dla tego też posiada duże wartości z punktu widzenia naukowego i leśnictwa praktycznego. Na terenie tym wyróżniono kilka zespołów roślinnych należących do typu torfowiska wysokiego, leśnego łozowiska, olesu typowe go, łęgu olszowo jesionowego, grondu niskiego, boru świeżego i boru bagiennego. Starodrzew w tych zespo łach jest złożony z sosny, świerka, dębu szypułkowego, graba, brzozy brodawkowatej i omszonej, olszy czarnej, osiki, klonu zwyczajnego, jesionu wyniosłego, wiązu po spolitego i lipy drobnolistnej. Z roślin chronionych w runie rośnie: obuwik pospolity, lilia złotogłów, bluszcz pospolity, rosiczka okrągło listna, turówka wonna, konwalia majowa i widłak jałowcowaty

Both comments and pings are currently closed.

Comments are closed.